Powyżej zapoznaliśmy sic: już z tym, że macica w następstwie podniet seksualnych kurczy się jeszcze przed orgazmem oraz mniej lub więcej ..stawia się”. Obecnie zapoznajmy się z tym, jak J. Beck opisuje zachowanie się lego narządu (tzn. jeno części pochwowe:), a zwlas/.c/.a jeno ujścia, przy nadchodzącym orgazmie. Chodzi tu o kobietę z obniżoną macicą, przez co uwidoczniona była część pochwowa (partio vaginalis). Poza tym kobieta ta odznaczała się nadzwyczaj dużą pobudliwością erotyczna: prawie natychmiast osiągała orgazm, zwłaszcza przy dotykaniu części pochwowej.

Wzmożona jest wrażliwość narządów zmysłowych na bodź- cc, Oko jest bardziej niż zwykle wrażliwe na światło: wskutek rozszerzenia zionie przy zbli/aniu się orgazmu wrażliwość na światło potęguje się a/, do swiatłowstrętu: powoduje to. łącznie ze wspomnianymi już skurczami mięśni ocznych, charakterystyczne dla orgazmu zachowanie się oczu.

Na dowód, że powyższa zmiana temperatury ciała spowodowana jest przez wydzielanie wewnętrzne ciałka żółtego, a nie przez bodźce nerwowe, można by cytować liczne argumenty, np. wyniki przeszczepiania narządów, kastrację itp.. które są przytaczane w literaturze ginekologicznej. To jednak zaprowadziłoby nas zbyt daleko.

Największe nachylenie miednicy osiąga się wtedy, gdy maksymalne wyprostowanie ma miejsce nie tylko w zakresie kręgosłupa, lecz również bioder, a więc wtedy, gdy nogi zwisają. Stosowanie takiego położenia maksymalnie wyprosł.ne- go byłoby jednak bezcelowe, a nowel niemożliwe. Pewne wschodnie kodeksy miłosne (cocliccR umoris/ zalecają to położenie, chociaż nie w ekscesywnych postaciach, celem dokonania defloracji. Jest to interesujące z naukowego punktu widzenia, a w praktyce lekarskiej może pomagać w udzielaniu skutecznych rad.

Podobnie jak ,,podniety wewnętrzne” mogą być natury somatycznej, tzn. cielesnej (czynność wydzielnicza, wypełnienie ściśle określonych jam ciała, np. pęcherzyków nasiennych, przewodów wyprowadzających lub naczyń krwionośnych) lub psychicznej (wyobrażenia, wspomnienia, fantazjowanie), tak i „podniety zewnętrzne” mogą mieć charakter somatyczny lub psychiczny. Rozróżnianie natury podniet wewnętrznych jest niemożliwe, gdyż zbyt silnie są one ze sobą wzajemnie powiązane. Rozróżnienie charakteru zewnętrznych podniet zwykle nie napotyka trudności. Wprawdzie nawet te spośród nich, które są bez wątpienia natury psychicznej, docierają do nas jedynie za pośrednictwem narządów zmysłowych – a więc i tutaj granica między podnietami psychicznymi a cielesnymi zaciera się – jednakże zachowanie rozróżniania obu tych rodzajów podniet wydaje się celowe.

Spotyka się idealistów, którzy są zdania, że mężczyźni powinni się żenić młodo, co oczywiście samo przez się wyk’u- cza istnienie znaczniejszej różnicy wieku. Dawniej uważano, że przewodzenie, a nawet wychowanie żony pod względem seksualnym leży w rękach mężczyzny. Dzisiejsza młoda kobieta potwierdzi, że pogląd ten jest tylko częściowo słuszny, bo jej rola w dzieleniu wspólnych doświadczeń życiowych jest większa niż kiedykolwiek. Powodami przemawiającymi obecnie przeciwko małżeństwu młodocianych nie są braki doświadczenia seksualnego, lecz raczej niedojrzałość społeczna, materialna i psychologiczna.

Ogólnie mówiąc pewne jest, że ludy pierwotne, a zwłaszcza wschodnie, uważają utratę napletka za korzystną dla zwiększenia rozkoszy seksualnej dlatego, że największą wagę przypisują możliwie najdłuższemu trwaniu stosunku. Z pewnością odgrywa tu rolę ogólna skłonność ludzka do uzyskiwania maksimum każdej rozkoszy, a przede wszystkim do zwiększenia intensywności całego szeregu odczuć rozkoszy seksualnej (które zawsze wydają się zbyt krótkotrwale). Z punktu widzenia fizjologii seksualnej uważam takie zachowanie za zupełnie normalne, a w każdym razie za występujące świadomie lub podświadomie u każdego zdrowego pod względem seksualnym człowieka. Jeszcze ważniejszym czynnikiem jest jednak nastawienie psychiczne człowieka pierwotnego, który (mimo braku szacunku dla kobiety, traktowaniu jej jak własność i zwierzę pociągowe) przywiązywał o wiele większą wagę do zaspokojenia seksualnego żony, niż czyni to przeciętny mężczyzna żyjący w kulturze zachodniej. Mężczyzna pierwot- ny nie jest zadowolony ani z przebiegu stosunku, ani z siebie samego, jeśli żona nie została przez niego zaspokojona. Cieszy się on nie tyle z rozkoszy, kLórą sam odczuwa, ile z tej, którą sprawia.

Istnieją zatem 4 rodzaje puchnideł seksualnych (włączając w ro' pachnące artykuły toaletowe!, które służą do osiągnięcia celów wyżej wymienionej grupy trzeciej łub czwartej. Do grupy piątej (zmierzającej do pobudzenia własnych odczuć seksualnych) nie potrzeba żadnych specjalnych środków, ponieważ kobieta może tu korzystać z zapachów „męskich”, a mężczyzna z „żeńskich”. Grupę tę.pomija się więc przy wytwarzaniu pachnide! seksualnych. Podział pachnideł zamieszczony w tekście miał na celu Jedynie zapoznanie się z różnymi ich celami, natomiast nie dotyczył preparatów pachnących jako takich. waniu każdego nowego zapachu – zwracać uwagę, czy harmonizuje on z innymi, używanymi przez daną osobę lub jej naturalnymi zapachami. Chodzi o to, aby wymienione preparaty zawierały takie elementy, które służą upragnionym celom, a nie wywierają skutku odwrotnego od zamierzonego.

Ruchy te jedynie bardzo rzadko wystarczają do uzyskania orgazmu przez kobietę. Ponieważ istniejące wówczas podniecenie seksualne zostaje wygaszane przez czynniki psychiczne i fizyczne, oddziaływające w kierunku przeciwnym, szansa na uzyskanie zaspokojenia seksualnego kobiety podczas pierwszego spółkowania nie jest zbyt wielka.

Ogólnie znanym zjawiskiem jest obrzmiewanie piersi przed miesiączką, często przykro odczuwane przez kobietę. Nie należy tego jednak utożsamiać z opisanym przez Rosenburga przedmiesiączkowym powiększeniem elementów gruczołowych. Są to bowiem zupeinie różne procesy: przebiegają w różnym czasie, a poza tym obrzmienie może się pojawiać o wiele za wcześnie, abv mogło być zależne od rozrastania elementów gruczołowych.

Od przyjęcia odpowiedniej pozycji i ułożenia przy spólko- waniu w znacznym stopniu założy w końcu intensywność doznawanej rozkoszy. Wraz ze zmianą ułożeń ciał zmienia się również w.znacznym stopniu rodzaj podniet oraz intensywność, rodzaj i charakter odczuć spowodowanych przez te podniety. W ten sposób uzyskuje się możliwość wielkich odmian rozkoszy związanej ze spóikowaniem. Ponieważ zaś każda rozkosz tylko wtedy osiągana jest w pełni przez długi czas, gdy towarzyszy jej dostatecznie dużo odmian – zagadnienia, które obecnie omawiamy, także i z tego punktu widzeniu mają olbrzymie znaczenie dla sz.częścia małżeńskiego.

Różnica kierunków staje się jeszcze większa, gdy tułów kobiety pochyla się ku dołowi oraz wtedy, gdy zwiększa się nachylenie żeńskiej miednicy. Różnica ta jest więc największa w położeniu kolankowo-łokciowym (barkowymi z podciągniętymi lędźwiami: w ułożeniu tym pochwa skierowana jest nawet nieco ku dołowi. Ponieważ przy tym dolna strona spojenia łonowego przesuwa się silnie ku tyłowi, łechtaczka zostaje silnie przyciśnięta do członka i styka się z jego dolną powierzchnią. W ten sposób osiągnięte zostaje pobudzenie łechtaczki przez ruchy trące członka, co w tym właśnie ułożeniu stanowi wyjątek przy stosowaniu pozycji drugiej.

Zmysi dotyku również może percepować ważne wrażenia w czasie obwąchiwania, mimo ze prawdopodobnie nie są one tak delikatnie stopniowane i intensywne jak przy pocałunku. Przy obwąchiwaniu brak jest jednak istotnego czynnika, jakim jest smak. Wprawdzie najczęściej nie jest on w czasie pocałunku należycie rozpoznawany, gdyż tylko nieliczni z nas są pod tym względem smakoszami, potrafiącymi określić smak pocałunku ukochanej tak jak czynili to np. starożytni Rzymianie . Jednakże smak ten istnieje: różny u różnych ludzi, oraz zmienny u tej samej osoby. Prawdopodobnie pochodzi głównie ze śliny, o której – na podstawie badań chemii fizjologicznej – wiemy, że jej skład (będący w granicach normy) zmienia się odpowiednio do zmian w organizmie, np. w ciąży, oraz że znajduje się w niej wiele substancji wprowadzanych w jakikolwiek sposób do ustroju.

O wrażeniach dotykowych związanych z pocałunkiem a pochodzących z warg i koniuszka języka powiedziałem już uprzednio wie:e, więc nie będę tego powtarzał. Chciałbym jedynie wymienić jeszcze dwa czynniki, które nie były uprzednio wymienione.