Zakaz spólkowania

Należy jeszcze wyjaśnić zagadnienie stosunków płciowych w przypadkach choroby. Trzeba sobie uświadomić, że bezpośredni wpływ aktywności seksualnej musi być ściśle odgraniczony od ich naturalnych skutków: ciąży, porodu i połogu. Dla większości poważnych schorzeń te właśnie skutki mają o wiele bardziej groźne znaczenie niż samo spólkowanie. Ale tutaj interesuje nas wyłącznie tylko spólkowanie.

Zakaz spólkowania {bez zastosowania odpowiednich środków zapobiegających) w przypadkach, w których istnieje niebezpieczeństwo przeniesienia choroby na partnera, jest oczywiście zrozumiały i nie wymaga żadnych wyjaśnień.

Zrozumiałe jest również, że musi się zaprzestać spólkowania w ostrych schorzeniach narządów płciowych. W przewlekłych schorzeniach zapalnych narządów płciowych czasem unika się spólkowania z obawy przed wiążącym się z nim bólem. W innych tego rodzaju przypadkach musi się ich zaniechać, gdyż istnieje groźba nagiego pogorszenia się !siniejącego stanu. Nierzadko jednak ginekolodzy zajmują pod tym względem krańcowo negatywne stanowisko. Według mnie – przy długim trwaniu tego rodzaju schorzenia – zalecona takiej parze rhalżeńskiej absolutna wstrzemięźliwość może mieć niezwykle ciężkie następstwa. Dlatego lekarz, jeśli tylko jest to możliwe, zaleci umiarkowanie, ale jednocześnie udzieli koniecznych wskazówek technicznych (patrz tabele ułożeń przy spólkowaniu, str. 218) celem zapobiegania możliwym do uniknięcia szkodom. Jeśli istnieje możliwość operacyjnego usunięcia groźby i bol.esności spólkowania, zabieg taki powinno się- wykonać. Niezbyt często zdarza się, oby pacjentka której wszechstronnie wyjaśniono stan rzeczy, nie zgodziła się na operację – a zatem wybrała rozbicie szczęścia małżeńskiego, a nie niebezpieczeństwo i przykrości związane z operacją (które zresztą w ostatnich latach znacznie zmalały). Nie powinno się jednak wykonywać operacji zbyt późno, ponieważ w końcu i Lak musi do tego dojść, a w międzyczasie dobre stosunki małżeńskie ulegną poważnemu nadwerężeniu wskutek konfliktów.