Kobieta czterdziestoletnia w dzisiejsz.ych czasach jest jeszcze stosunkowo młoda. Jak słusznie podkreśla to psycholog James Douglas, nie jest ona „starsza”, niż kobieta trzydziestoletnia w ubiegłym stuleciu. Dopiero w wieku 45 lat, a nierzadko później (rozumie się, że dane te są schematyczne) zaczyna się ona „starzeć”. W międzyczasie nie obniżają się jej potrzeby seksualne ani sprawność seksualna: przeciwnie – zwykle stają się one mniej lub więcej spotęgowane.
Oprócz tego u kobiely takiej dochodzi do powstania konfliktów wewnętrznych, spowodowanych przez męczącep natrętne myśli, że „wkrótce wszystko przeminie”, z jednoczesnym poczuciem braku takiego zaspokojenia seksualnego (przy lekko spotęgowanym lub takim samym pożądaniu seksualnym kobiety od lat przyzwyczajonej do regularnych i intensywnych stosunków płciowych), do jakiego przywykła. W tego rodzaju konfliktach wewnętrznych nigdy nie wiadomo, do jakich objawów mogą one doprowadzić. Dobrze, jeśli skończy się na walce wewnętrznej i lekkich dolegliwościach nerwicowych . Może jednak dojść do ciężkich objawów psycho- -nerwicowych lub do konfliktów zewnętrznych, które są o tyle tragiczniejsze, że czynią małżeństwo przez wiele lat nieszczęśliwym bez „winy” któregokolwiek z małżonków.
Wydaje się, że z tego względu byłoby lepiej, gdyby różnica wieku między małżonkami była niewielka, tak że rozpoczynaliby oni życie małżeńskie z prawie takimi samymi doświadczeniami. Jeśli jest to małżeństwo wczesne, mogą wspólnie Por. z tym co powiedziana w rozdziale 111 o klimakterium i przodki imakterium. gromadzić osobiste wrażenia i doświadczenia. Jeśli małżeństwo zostało zawarte w wieku dojrzałym, to wniesione przez małżonków doświadczenia mogą wzmocnić ich zwńązek. Trudność, jaką stanowi „zaawansowany wiek” dla pierwszego porodu z pełnym zaufaniem pozostawiam do pokonania dzisiejszemu położnictwu.
Leave a reply