Psychika kobiety reaguje na stłumienie libido objawami chorobowymi

Współczesna psychologia, która zajmuje się podświadomością, wyjaśnia: ,,że psychika kobiety reaguje na stłumienie libido objawami chorobowymi, wśród których najczęściej występuje lęk (nerwica lękowa)”. Od stwierdzenia tego wiedzie tylko jeden krok do poglądu, że słuszna jest kontynuacja normalnych stosunków płciowych w okresie ciąży. Dlatego w tym właśnie doświadczeniu, zaczerpniętym z psychologii podświadomości, dopatruję się argumentu przemawiającego za podjęciem stosunków płciowych w okresie ciąży.

Kochająca kobieta świadomie lub półświadomie dąży do zachowania w okresie ciąży wszelkich dotychczasowych stosunków z mężem – i to w pełnym ich wymiarze. Stan. w jakim się znajduje, wzmaga u niej przywiązanie do męża. Więcej niż kiedykolwiek odczuwa potrzebę opieki ze strony męża. oraz jego czułości i okazywania jej względów. Oprócz tego wpływa na nią deprymująco świadomość zniekształcenia swego ciała. Obawia się, że nie dostarcza mężowi takich jak uprzednio podniet. Wstrzymanie się od stosunków płciowych musiałoby się jej wydawać zaniedbaniem ze strony męża. które mogłyby być o wiele silniejszym urazem psychicznym niż wszelkie szkody cielesne, które (w normalnych warunkach zdrowotnych) mogłyby powstać w wyniku akty- wmości seksualnej.

Wszelkie powyższe powody składają się na to, że kobieta w małżeństwie doskonałym również i w czasie ciąży pragnie odbywania stosunków płciowych z mężem. Pragnęłaby kontynuacji tych stosunków nawet wtedy, gdyby nie domagał się ich jej własny popęd seksualny.

Psychika kobiety reaguje na stłumienie libido objawami chorobowymi cz. II

Nieraz mogłem się o tym przekonać w praktyce. Jednakże zrozumiałe jest, że stosunek płciowy w tydl warunkach, ponieważ przekracza pewne granice – mimo swego bardzo korzystnego wpływu na psychikę – jest przeciwwskazany z punktu widzenia lekarskiego. '

Ściślej mówiąc: podświadomy lęk, bez obiektu, w przeciwieństwie do lęku świadomego, wyrażającego się w obawie przed czymś określonym. Bowiem dia mążczyzny niemożliwe wydaje się mniej lub bardziej nagłe przerwanie aktywności seksualnej – i to na dłuższy okres, oraz niezabiec/unie o względy swojej żony: przy tym ostatnim zaś dochodzi do preludium, które jeszcze bardziej wzmaga podniecenie seksualne (męczące go i tak, wskutek przymusowej wstrzemięźliwości), które znowu musi w sobie stłumić. Także i ci autorzy, którzy z zapałem bronią stanowiska, że wstrzemięźliwość seksualna nie jest szkodliwa, muszą przyznać, że stale powtarzające się tego rodzaju stłumienia seksualne muszą wieść do objawów nerwicowych lub przynajmniej do znacznych nieporozumień oraz do obniżenia wydolności w pracy: muszą również przyznać, że długotrwałe oszczędzanie pod tym względem kobiely może być zachowane jedynie przy odpowiedniej po-wściagliwości męża.

Ale kochająca żona stara się wszelkimi środkami i za każdą cenę zapobiegać takiej powściągliwości. Zapobiegać będzie temu nawet taka kobieta, dla której pojęcie „małżeństwo” nie oznacza nic więcej jak tylko „przystań”, której jednak nie chce opuścić. Któż bowiem zaręczy jej, że zachowanie dystansu przez męża nie przybliży go do innej kobiety, która to wykorzysta? A kto zaręczy, że mąż powróci, gdy w końcu znowu pozwolą na to „okoliczności”?

Powody przemawiające za kontynuacją stosunków płciowych w okresie ciąży

Dość! – Nie mam żadnych wątpliwości: Powody przemawiające aa kontynuacją stosunków płciowych w okresie ciąży są o wiele poważniejsze niż te, które przemawiają przeciwko ‘ temu. Dlatego „lekarz musi wykazać jak największą ostrożność w zalecaniu wstrzemięźliwości seksualnej w okresie ciąży t ograniczyć ją jedynie do koniecznie wymagających tego przypadków” (Kossmann). Pomijając szczególne choroby, za s przypadki takie uważam zagrażające poronienie oraz zbliżający się poród. W tych przypadkach nie może być jednak żadnych wyjątków: w ciągu czterech tygodni poprzedzających datę porodu musi się zaprzestać uprawiania stosunków płciowych. Z całym naciskiem muszę to podkreślić czytelnikom nielekarzom. Poza tym zalecam im pod tym względem – zachowanie ostrożności, która – po tym wszystkim co po-, wiedzieliśmy na ten temat – jest niezbędnie konieczna, _

Czy naieży w końcu zwrócić szczególną uwagę na to, że mąż musi uwzględniać wszelkie psychiczne i fizyczne cechy, które charakteryzują ciążę? Nie sądzę, gdyż mąż który wykazał swoje wysokie kwalifikacje poprzez wychowanie żony na doskonałą maiżonkę, na pewno będzie stał u boku kobiety w czasie, w którym jest ona narażona na szczegófnie duże wysifki.