Na wewnętrznej ścianie jajowodu znajdują się liczne po dłużne fałdy, pokryle warstwą komórek, które mają mikroskopijne, delikatne wioski zwrócone w stronę światła jajowodu. Wioski znajdują się w stałym ruchu – i to w określonym kierunku, tj. w stronę jamy macicy. Ponieważ wioski (tzw. nabłonek migawkowy) pracują nieprzerwanie przez cale życie, wytwarza się stały prąd płynu zmierzający od jamy brzusznej do macicy. Prąd ten w znacznym stopniu przyczynia się do wypełnienia zadań jajowodów. Zadania te polegają na umożliwieniu spotkania się plemników z jajem oraz przetransportowaniu zapłodnionego jaja do macicy. Wytworzony przez nabłonek migawkowy prąd płynu użyteczny jest z dwóch względów: 1) dzięki właściwościom ssącym prąd wciąga do brzusznego końca jajowodu jajo wyrzucone z jajnika, oraz (jeśli w międzyczasie zostanie ono zapłodnione) dostarcza je do macicy i 2) pobudza plemniki do szybszych ruchów w kierunku jaja. Jak wiadomo, plemniki mają właściwość poruszania się – i to w kierunku przeciwnym do prądu płynu. Tak więc ten sam prąd płynu umożliwia spotkanie się szukających się dwóch rodzajów komórek płciowych, tj. plemników i jaja, celem złączenia ich w jedną całość. Z reguły poiączenie to, czyli zapłodnienie, następuje w bocznej, zagiętej części jajowodu. Zapłodnione jajo zaczyna się rozwijać w czasie-transportowania go przez jajowód do macicy. W tydzień po zapłodnieniu zagnieżdża się ono w ścianie macicy. Przy transporcie dużą rolę odgrywa również warstwa mięśniowa jajowodu wraz z jej ruchami robaczkowymi oraz powstające wskutek nich działanie ssące, które wydatnie przyczynia się do przesunięcia jaja do macicy.
Leave a reply