Daily Archives 09/23/2015

W odniesieniu do małżeństwa doskonałego oznacza to, że doprowadzone do najwyższego stopnia rozwoju związki seksualne małżonków nie powinny upośledzać ich wspólnoty duchowej oraz wzajemnego udziału w życiu psychicznym: udoskonalenie czy-nności seksualnych musi iść w parze ze wzmocnieniem wszelkich kontaktów między małżonkami. Z reguły tak właśnie się dzieje. W małżeństwie doskonałym partnerzy pozostają kochankami właśnie wskuLek znacznego rozwoju ich kontaktów erotycznych. A. jak wiadomo, kochający się są w pełni nastawieni wyłącznie na siebie. Z tej strony więc rzadko zagraża to zdrowiu całości. Przeciwnie, niebezpieczeństwo powstaje raczej z nadmiaru objawów zależności i przywiązania, gdyż na długą metę staje się to nużące dia odbiorcy.

Falisty ten przebieg został wykazany w zakresie temperatury ciała, czynności serca, ciśnienia krwi, siły mięśniowej, wydzielania moczu, przemiany materii i (jak widzieliśmy uprzednio) w samych narządach plciow’ycli. Wciąż gromadzone są dowody na to, że we wszystkich prawie procesach życiowych kobiety' zachodzą podobne zmiany intensywności.

Zgadzam się z tym, że istnieją zespoły uczuć, którym, ze względu na ich pełnię, głębię i trwałość, nie można odmówić miana miłości, lecz które w wyjątkowych przypadkach mogą Pyć skierowane nie na jeden, lecz jednocześnie na wiele obiektów. Jednakże miłość w pełni rozwinięta charakteryzuje się istotną cechą monogamii . co do tego nie może być żadnej wątpliwości. Tak długo, jak długo człowiek jest namiętnie i wszelkimi zmysłami zakochany – opanowany jest myślami o obiekcie miłości, tak że w zasadzie człowiek taki jest mo- nogamistą, i to nawet wtedy, gdy zwyczaje (religijne lub rasowe), konieczność lub przymus okazyjnie skłaniają go do podjęcia stosunku płciowego z inną osobą niż ta, którą koriha. Inaczej jest w przypadku, gdy popęd seksualny nie jest zdolny do całkowitego przekształcenia się w miłość, lub też gdy traci ten wysoki stopień rozwoju. Wtedy u ludzi, a zwłaszcza u mężczyzny, pojawiają się pierwotne, zdecydowanie poligamiczne skłonności.

W ogólności sprawa przedstawia się tak, że u dziewic oraz u kobiet, które niewiele spólkowaly, obydwa uprzednio wymienione czynniki, razem z błoną dziewiczą lub jej resztkami, wystarczają do całkowitego zamknięcia otworu, tak że można zobaczyć jedynie bardzo maią część przedniej ściany pochwy (na rysunku oznaczoną na czarno, nr 12). U zamężnych przez dłuższy czas kobiet można dojrzeć większą część przedniej ściany pochwy, po porodzie jeszcze większą, a po wielokrotnych porodach część tylnej ściany pochwy leżąca najniżej opuszcza się, co spowodowane zostaje z jednej strony utratą elastyczności pierścienia sromowo-pochwowego {oznaczonego na lab!. I czarnym owalem wokół kropkowanego pola) i włókien mięsnych, a z drugiej strony jest następstwem skłonności ścian pochwy do opadania.