Duże znaczenie ma łakt, że łechtaczka (podobnie jak pozostałe narządy płciowe żeńskie) osiąga swój pełny rozwój i ostateczną wielkość dopiero po dłuższym czasie utrzymywania regularnych stosunków płciowych. Łechtaczka może również osiągnąć pełny rozrost u kobiety uprawiającej często samogwałt (masturbację), nawet gdy nigdy nie utrzymywała normalnych stosunków płciowych.
Pomiędzy żołędzią a napletkiem łechtaczki, po obydwu stronach wędzidełka (a więc w dolnej części odcinka pozostawionego na tabl. I w kolorze białym) znajduje się saccus praepti- tialis, czyli woreczek napletka. W woreczku tym, między fałdami napletka, zbiera się smcgma cliloris (łój) stanowiąca miękką maź wydzielaną przez znajdujące się tam gruczoły łojowe. Maź. ta zasycha, jeśli nie usuwa się jej w porę, tak że , w końcu zaczyna się kruszyć. Z togo właśnie łoju pochodzi specyficzny zapach żeńskich narządów płciowych, wliczając w to indywidualne jego odcienie, Nie można więc odmówić mu pewnych ważnych, użytecznych funkcji, ponieważ zapach ten – z zastrzeżeniem, że nie jest on zbyt intensywny ani nie ma przykrych osobniczych odmian – wpływa korzystnie, tj. w pożądanym przez kobietę kierunku, na odczucia seksualna mężczyzny.
Jeśli jednak nazbiera się tego ioju zbyt dużo (a dzieje się to wówczas, gdy można go gołym okiem dojrzeć), normalny zapach staje się zbyt mocny. Jeszcze gorzej, gdy zamienia się on w nienormalną, odrażającą woń, wskutek szybko następującego rozkładu nadmiernie nagromadzonego łoju. Woń ta wywiera na odczucia mężczyzny wprost przeciwne działanie i budzi w nim wstręt do kobiety, zamiast pożądania.
Leave a reply