Pochwa

Sąsiedztwo wejścia do pochwy (introhas vaginae) oraz ujścia cewki moczowej, znajdujących się blisko siebie w przedsionku pochwy, może być szkodliwo dla obu wyżej wymienionych narządów. Bowiem w razie istnienia zakażenia w jednym narządzie, drugi pozostaje ustawicznie nim zagrożony. Wynika z tego konieczność utrzymywania jak największej czystości.

Obecnie przechodzimy do omówienia jemy znajdującej się pośrodku, tj. pochwy (vagma). Jest to narząd kopulacyjny (służący spółkowaniu) kobiety. a poza tym jest to konai umożliwiający wydalanie zawartości macicy na zewnątrz – zwłaszcza w czasie menstruacji, porodu i poiocju.

Pochwa jest kanałem o długości 7,5-10 cm, znajdującym się mniej więcej w osi miednicy małej. Oznacza to, że nie przebiega ona prosto, lecz jest lekko zagięta ku przodowu. Jedynie w najniższej jej części (przy nieuszkodzonym narządzie) znajduje się pewne zakrzywienie w przeciwnym kierunku.

Mięśnie pochwy (patrz tnbl. 111) odgrywają bardzo ważną rolę w czasie całego okresu zdolności do rozrodu. Ważne jest przede wszystkim trenowanie napięcia, elastyczności oraz zależnego od woli rozluźnienia mięśni pochwy – i to nie tylko ze względu na osiągnięcie zaspokojenia przy spólkowamu, lecz dlatego, że dobre opanowanie działania mięśni pochwy Sianowu wydatną pomoc w obniżeniu bólów w czasie porodu.

Dowolne opanowanie mięśni dna miednicy jest co najmniej tak ważne, jak pozostałej muskulatury ciała. Tylko dzięki temu możliwe staje się przywrócenie dna miednicy do pełnej sprawności po niezwykle silnym rozciągnięciu tych mięśni i następowym zwiotczeniu ich po porodzie, zapobiega to też powstaniu szkodliwych następstw. Mimo tego gimnastyka miednicy jest przez kobiety prawie całkowicie zaniedbywana. A nie ma co do tego żadnych wątpliwości, że jest ona niezwykle skuteczna. Kobiety, którym zalecałem w czasie ciąży i połogu regularne ćwiczenia tych mięśni 2 razy dziennie, osiągnęły bardzo dobre rezultaty. Nie wystarczy ćwiczyć całej muskulatury miednicy. Należy dążyć do tego, aby kobieta niczyi a się władać każdym mięśniem z osobna i mogła go włączać do akcji pojedynczo lub wespół z innymi. Ćwiczenia takie wymagają oczywiście dobrego objaśnienia, które można uzyskać u ginekologa, na oddziałach położniczych w szpitalach oraz u lekarzy praktyków interesujących się tymi zagadnieniami