Łechtaczka – dalszy opis

Łechtaczka, która uwidoczniona jest na tabł. II (nr 27, poprzecznie zakreskowana), przedstawia twór zgięty ku dołowi, który ściśle przylega do spojenia łonowego (symp/iys/s). Jest to narząd służący wyłącznie rozkoszy seksualnej. Odpowiednio do tego jest bogato wyposażona w nerwy czuciowe, które mają niezliczoną ilość zakończeń umieszczonych płytko pod powierzchnią żołędzi. Najbardziej wrażliwe jest miejsce łączące żoiądż z wędzidełkiem. Już najlżejsze dotknięcie tego miejsca – i zwłaszcza delikatne dotknięcie – wyzwala ogromne uczucia rozkoszy seksualnej.

Podobnie jak członek męski (penis, jego narządem homologicznym jest łechtaczka), składa się ona z tkanki bogato una- czynionej, która przy obfitym dopływie, a obniżonym odpły- wie krwi – ulega powiększeniu i nabrzmieniu. Zjawisko tu, nazwane erekcją (wzwodem), mające miejsce w następstwie podniet seksualnych fizycznych lub psychicznych, powoduje powiększenie się łechtaczki około półtora raza w porównaniu ze stanem bez erekcji. Napletek przy tym zsuwa się i jeszcze bardziej obnaża łechtaczkę, tak że bodźce mechaniczne mogą dostarczać silniejszych podniet. W tym samym czasie powiększa się nieco widoczny na tabl. II kąt zagięcia łechtaczki, oraz następuje lekkie uniesienie się do góry oraz przesunięcie ku przodowi narządu, dzięki czemu zwiększają się jeszcze bardziej możliwości dostarczenia podniet. Do pełnej erekcji, podobnej do wzwodu członka, łechtaczka nie jest jednak zdolna. Członek bowiem posiada w ogóle większe możliwości pęcznienia: za to łechtaczka jest bardziej bogato wyposażona w zakończenia nerwowe, a przez to jest bardziej wrażliwa niż penis.