Category Małżeństwo

Zamiast używać terminu „popęd detumescencyjny” , woię posługiwać się pojęciem „popęd do odprężenia” (seksualnego), Mam przy tym na myśli odprężenie miejscowe jak i ogólne, a przede wszystkim – psychiczne. Jeszcze lepsze wydaje mi się określenie: popęd do zaspokojenia seksualnego, gdyż wyraża ono trafniej odczucie miejscowego, jak i ogólnego odprężenia zadowalającego, związanego bezpośrednio z przeż.y- ciem szczytowania w zespoleniu seksualnym, Ponieważ jednak „odprężenie” bardziej odpowiada „detumescencji” Molla, zachowuję to pojęcie również i będę używał naprzemiennie obydwu powyższych terminów.

Większość lekarzy zna – chociażby tylko z historii – srebrny pierścień Grafenberga, który był dobrze znany w dwudziestych latach naszego stulecia, zwłaszcza w Niemczech, W latach trzydziestych i czterdziestych został całkowicie zarzucony, prawdopodobnie z powodu następstw nieodpowiedniego stosowania przez osoby niewykwalifikowane oraz w niezupełnie sterylnych warunkach.

Ponadto w położeniu tym, wskutek udostępni,cnego aż do granic możliwości wejścia do pochwy, członek wnika do pochwy aż do swej nasady przy i oku łonowym: nie jest to możliwe w żadnym innym ułożeniu. Jest to szczególnie ważne właśnie w przypadku istnienia rozszerzonej pochwy.

Duża część plemników opuszcza pochwę wraz z wypływającym z niej nasieniem. Druga, ró-wnież duża część, ginie dość szjbko w pochwie, gdyż plemniki nie znoszą kwaśnej reakcji zawartości pochwy.

Wokół popędu seksualnego, wyrażonego w postaci popędu do zbliżenia, krystalizują się najróżniejsze uczucia i myśli: tworzy się zespół psychiczny niezróżnicowanej miłości. Jest to jednak nic więcej jak tylko etap rozwojowy w życiu seksualnym pojedynczego człowieka. Uczucia miłości systematyzują się wcześniej czy później. Podczas gdy zespół psychiczny stałe powiększa swój zasięg i opanowuje coraz nowe grupy myśli, aż w końcu opanowuje potężną część wyobraźni, skojarzenia coraz silniej się utrwalają oraz zwracają w określonym kierunku. Obiekt miłości, początkowo wyobrażony tylko jakby w półśnie, przybiera kształt bardziej realny i osobisty: posłać idealna, która będzie darzona uczuciem miłości, zostaje modelowana przez psychikę.

Bowiem gra miłosna, kunsztownie przeprowadzona, daje pełnię rozkoszy nie mniejszą niż spółkowanie. W małżeństwie doskonałym zaś druga faza stosunku płciowego powinna być pielęgnowana i uznana za równie ważną, jak faza trzecia.

Dla kobiety, obok wyżej wspomnianych, bardzo ważnych momentów1 psychologicznych, oraz nie mniej ważnych opisanych uprzednio (zachwianie równowagi psychicznej w okresie menstruacji) należy wziąć pod uwagę następujące czynniki fizyczne: 1) zie samopoczucie, które odczuwa wiele kobiet podczas menstruacji {„niedyspozycja”): 2) istniejące przekrwienie narządów' płciowych, które wprawdzie prowadzi do wzmocnienia pragnień seksualnych oraz nasilenia rozkoszy, jednak może również powmdować przewrażliwienie, które powstrzymuje przed czynnościami seksualnymi: 3) przekrwienie powstające przy pobudzaniu narządów płciowych. Gdy czynnik ten naioży się na uprzedni (tj. oczywiście w czasie spół- kowania podczas miesiączki), przekrwienie macicy może być tak silne, ze przy istniejącej skłonności do nienormalnie silnego krwawienia rzeczywiście się ono pojawia – lub też pojawia się na nowo już po ustaniu krwawienia. Powalające w tych warunkach nadmierne krwawienie może czasem doprowadzić do przejściowych bólów, które mogą stawać się przewlekle, jeśli czynnik szkodliwy działa zbyt często, a kobieta wykazuje odpowiednią podatność: 4) pewna podatność na uszkodzenie tkanek, tak ze srom i pochwa łatwiej niż kiedykolwiek mogą ulec zranieniu podczas spółkowania. Przyczyna tej podatności tkwi głównie w rozpulchnieniu tkanek, powstającym wskutek przekrwienia, a zwłaszcza w następstwie ciągłego oddziaływania cieczy miesiączkowej. Znaczenie jej zaś – pomijając niebezpieczeństwo powstania wię-’ kszych pęknięć w pewnych warunkach (zaburzenia rozwojowe, brutalność: por. rozdział VI-1) – polega prawie wyłącznie na groźbie zakażenia, na które w większym stopniu niż zwykle narażona jest miesiączkująca kobieta: 5) obniżenie odporności na zakaźnie – ogólnej, a zwłaszcza miejscowej w zakresie narządów płciowych. Znaczenie tego wzrasta poprzez fakt, że większość zarazków znajduje w wydalinie miesiączkowej szczególnie korzystne podłoże dla swego rozwoju, wskutek czego szybko wzrasta ich ilość i zjadliwość. Dotyczy to zarówno tych bakterii, które już przedtem znajdowały się w narządach płciowych kobiety, jak i tych, które przedostały się do nich z zewnątrz podczas stosunku płciowego: 6) tendencja do zaostrzenia się w czasie menstruacji niektórycłi schorzeń, dotychczas przebiegających na pół skrycie. Jeśli zaś chodzi o stany zapalne narządów płciowych, zaostrzają się one po stosunkach płciowych.

Na tabl. II widać wyraźnie, że otrzewna schodzi na ścianę tylną macicy znacznie niżej niż na przednią, oraz że od przodu nie dochodzi do ściany pochwy, jak to się dzieje od tylu.

Kto jednak dostatecznie zna życie seksualne wielu kobiet oraz ma możność obserwowania go w różnych łazach, len wie, że sprzeczność powyższa jest tylko pozorna. Kto przeczytał moje wywody dokładnie, ten w ogóle nie zauważy żadnej sprzeczności. Ze względu na duże praklyczne znaczenie tego zagadnienia chciałbym krótko streścić sLan rzeczy: świeżo zaślubiona kobieta jest z reguły mniej lub bardziej „oziębła” przy stosunkach płciowych. Musi ona dojrzeć do miłości (w pełnym lego słowa znaczeniu), o której właśnie rozprawiam. Jeśli jej się to nie uda (najczęściej dlatego, że mąż nie zadaje sobie żadnego trudu, aby jej w tym pomóc) – pozostaje oziębła. Bywa i tak, że to co zaniedbał mąż, zostaje nadrobione przez innego mężczyznę. Ale nawet wtedy, gdy mąż okazuje się dobrym partnerem, w pierwszym okresie małżeństwa kobieta najczęściej pozostaje w tyle ze swą pobudliwością, co jednak może być wyrównane w sposób powyżej opisany. Bowiem młoda żona powoli dorasta do w pełni dojrzałej seksualnie, doświadczonej w miłości kobiety, przy czym i w tym stadium może się zdarzyć, ż.e nie wystarcza jej do uzyskania orgazmu względnie mała ilość bodźców, które wywołują ejakulację u mężczyzny po pewnym okresie wstrzemięźliwości. Ale jej potrzeby seksualne rozwinęły się w międzyczasie do tego stopnia, że co najmniej zrównują się z potrzebami mężczyzny. Natomiast jej wydolność seksualna przerasta wtedy potencję męża.

Jest to ułożenie, które rzymski poeta Martialis uważał za lak pospolite, /c nie mógł sobie inaczej wyobrazić wzorowej pary małżeńskiej, jaką stanowili Hektor i Andromacha. »

Jako ostatnie omówimy ułożenie. w którym siedzący mężczyzna bierze na kolana żonę zwróconą do niego tyłem. Uda mężczyzny są przy tym rozsunięte lekko, natomiast uda kobiety – szeroko, tak że srom jest łatwo dostępny. W zwykłej postawie siedzącej srom jest jednak skierowany mniej iub więcej do przodu, tak że wprowadzenie członka jest utrudnione oraz powstaje niebezpieczeństwo wypadania z pochwy w czasie wykonywania ruchów frykcyjnych. Można iego uniknąć tylko poprzez zwiększenie nachylenia miednicy przez kobietę (cofnięcie lędźwi), co przesuwa ku tyłowi wejście do pochwy – lub (i) przez pochylenie ku przodowi jej ciała albo odchylenie ku tyłowi ciała mężczyzny. Głębokie wniknięcie członka do pochwy możliwe jest tylko przy zastosowaniu jednego z powyższych sposobów lub (jeszcze lepiej) przy ich skojarzonym działaniu. Zrozumiale jest, że kobieta musi przy tym siedzieć odpowiednio przesunięta do tylu – prawie że na podbrzuszu mężczyzny. Z tego powodu ułożenie to zbliżone jest do ..tylnej po- sławy jeźdźca”, która jednak – w parowaniu z opisywanym uf ożenieni – nie posiada zalet ani nowych bodźców.

Przekrwieniu ulegają również wiązadła oraz przyczepy macicy, a także tkanki otaczające, przez co powstaje uczucie ciężaru i pełności w podbrzuszu, parcie na mocz i stolec oraz uczucie ciągnięcia w udach. Są to objawy raczej normalne.

Wzmożona jest wrażliwość narządów zmysłowych na bodź- cc, Oko jest bardziej niż zwykle wrażliwe na światło: wskutek rozszerzenia zionie przy zbli/aniu się orgazmu wrażliwość na światło potęguje się a/, do swiatłowstrętu: powoduje to. łącznie ze wspomnianymi już skurczami mięśni ocznych, charakterystyczne dla orgazmu zachowanie się oczu.

Podobnie jak ,,podniety wewnętrzne” mogą być natury somatycznej, tzn. cielesnej (czynność wydzielnicza, wypełnienie ściśle określonych jam ciała, np. pęcherzyków nasiennych, przewodów wyprowadzających lub naczyń krwionośnych) lub psychicznej (wyobrażenia, wspomnienia, fantazjowanie), tak i „podniety zewnętrzne” mogą mieć charakter somatyczny lub psychiczny. Rozróżnianie natury podniet wewnętrznych jest niemożliwe, gdyż zbyt silnie są one ze sobą wzajemnie powiązane. Rozróżnienie charakteru zewnętrznych podniet zwykle nie napotyka trudności. Wprawdzie nawet te spośród nich, które są bez wątpienia natury psychicznej, docierają do nas jedynie za pośrednictwem narządów zmysłowych – a więc i tutaj granica między podnietami psychicznymi a cielesnymi zaciera się – jednakże zachowanie rozróżniania obu tych rodzajów podniet wydaje się celowe.