Category Małżeństwo

Do wytworzenia lżejszych bodźców stosuje się pocieranie przedniej powierzchni członka, zwłaszcza okolicy cew’kl moczowej i brzegu żołędzi. Dla wywołania silniejszych bodźców obejmuje się całą rękę członek od góry, tak ze żolądż podlega ruchom obrotowym. fZo- iadż w międzyczasie staje się śliska wskutek wydzielania rzadkiego śluzu. Jeśli śluz nie został wydzielony, to stosowanie tego rodzaju bodźców może spowodować ból lub nawet lekkie zapalenie). Członek może być leż objęty pierśrieniowato z uwzględnieniem miejsc najwrażliwszych. Najsubtelniejszymi, a zarazem najsilniejszymi bodźcami są jednak delikatne pocierania wędzidełka napletka (irenulum praeputii) i jego okolicy. ' tylko do dobrze przeprowadzonego preludium oraz odpowiednio przebiegającej gry miłosnej, lecz wymaga również wiele taktu, delikatności oraz opanowania własnej namiętności ze strony mężczyzny w prowadzonej przez niego długiej i kunsz- sztownej grze podniecającej.

Nie wolno używać tych środków na własną rękę ani w postaci czystej, ani w postaci tajemniczych środków „na wzmożenie potencji męskiej”. Leczenie impotencji – którą mogą wywoiać różnorakie przyczyny – nie należy do laika, lecz do wyspecjalizowanego w tym celu lekarza, tj. seksuologa. Natomiast próba sztucznego zwiększenia normalnych potrzeb seksualnych i normalnej sprawności seksualnej prędzej czy później musi doprowadzić do wyrządzenia szkody.

Dlatego też dla mężczyzny – z jego czysto egoistycznego punktu wadzenia, mającego na względzie jedynie własne zaspokojenie seksualne – nie jest rzeczą obojętną, czy kob:e’a w czasie spólkowania jest aktywna, czy pasywna: czy pozostaje ona „zimna”, czy też „wspóldżwięczy” z nim. Mężczyźni (a takich jest wielu), którzy nie zwracają uwagi na odczucia żony w momencie jej „posiadania”, są nie tylko grubiańs- cy, bezwzględni i nieczuli, ale też z pewnością głupi, gdyż bodźce, jakich dostarczają członkowi narządy płciowe kobiety, mogą się znacznie nasilić dzięki podnieceniu seksualnemu kobiety. Podniecenie to sprzyja wydzielaniu śluzu przez gruczoły przedsionkowe, a więc zapobiega odczuciu bólu (również przez mężczyznę) spowodowanego brakiem należytej śliskos- ci. Poza tym podniecenie seksualne kobiety stwarza korzystne warunki dla zwiększenia nasilania bodźców dostarczonych mężczyźnie wskutek obrzmienia ciał jamistych i błony śluzowej pochwy oraz ściągnięcia się ścian pochwy, a także wskutek obniżenia się macicy – co w sumie powoduje pewne elastyczne zwężenie się wejścia do pochwy oraz całej pochwy, stwarzające lepsze warunki do ściślejszego przylegania narządu płciowego kobiety do członka. Już samo to delikatne, ciepłe „obejmowanie” członka stanowi pewną podnietę. Dalszą, bardzo silną podnietę mogą stanowić u niektórych kobiet faliste skurcze mięśni gładkich pochwy, pojawiające się od czasu do czasu w stanie silnego podniecenia. Wreszcie silną podnietę stanowić może mimowolny skurcz mięśni dna miednicy pojawiający się przy wzroście rozkoszy i orgazmie – a także skurcze tych mięśni stosowane dla wzmocnienia własnych (oraz mężczyzny) odczuć rozkoszy. Największą rolę spełniają przy tymr mięsień podnoszący pochwę – musculijs Jeyaior yag/nae: mięsień zwierający srom – muscuJus eon- slrictor cunni. Najsilniejsze podniety – jak wspomniano – powstają poprzez pocieranie członka o żeńskie narządy płciowe. Oczywiste jest przy tym. że podniety le są tym silniejsze im ściślej narządy płciowe kobiety (wskutek jej podniecenia) przylegają do męskich. Jeśli chodzi o technikę ruchów trących (frykcyjnych), mogą one być wykorzystane w różny sposób, o czym później.

Wiadomość z wydania z roku 1967 (przyp. red.). i składzie, umożliwiające każdej kobiecie optymalny ich wybór. Skuteczność tych środków zapobiegających ciąży jest tak pełna, że większość lekarzy ogranicza się do przepisywania takich pigułek, o których przekonani są, że najbardziej odpowiadają indywidualnym potrzebom poszczególnych pacjentek. Szczególną uwagą poświęca się obserwacji ciężaru ciała, uregulowaniu zbyt silnej, zbyt siabej lub nieregularnej miesiączki oraz usunięciu bólów miesiączkowych i napięcia psychicznego, Żadna kobieta nie powinna sądzić , że z powodu nieregularnego cyklu miesiączkowego nie może stosować tego rodzaju zapobiegania ciąży: wprost przeciwnie – wynikiem stosowania tej metody jest często uregulowanie cyklu.

Spóikowanie (które czasem określa się mianem stosunku płciowego w ściślejszym tego słowa znaczeniu – przy czyin jednak należy się liczyć z możliwością nieporozumień) rozpoczyna się w momencie wprowadzenia członka do pochwy: osiąga swój szczyt w momencie obustronnego orgazmu: spełnia swój cel, gdy następuje wytrysk nasienia i jego przyjęcie przez pochwę: kończy się, gdy członek opuszcza pochwę. Właściwy swój cel osiąga spóikowanie wówczas, gdy następuje zapłodnienie, które – chociaż zależno od spólkowania – nie musi być bezpośrednio z nim związane .

Dotyk bierny, odczucie, które powstaje w dotykanym miejscu ciała, również ma siedlisko w całej skórze i graniczących z nią częściach błon śluzowych. Oprócz tego, przy silnym dotyku mogą powstawać odczucia pokrewnie i związane z powyższymi na skutek pobudzeń płynących z głębszych warstw skóry i Jeżących pod nią narządów.

Pęknięcie pęcherzyka nie oznacza zakończenia wyznaczonego mu zadania. Bowiem w ścianach jego dochodzi do silnego rozrostu komórek, przekształcających pęknięty pęcherzyk w twór gruczołowaty, mający kolor żółty – stąd też jego nazwa „ciałko żółte” fcorpus luteum).

Mimo że popęd do odprężenia w znacznej mierze zależy od podniet zewnętrznych i od wewnętrznych impulsów psychicznych, pozostaje pod bezpośrednim wpływem bodźców płynących z narządów płciowych. Dotyczy to zwłaszcza mężczyzny, u którego popęd do odprężenia często wiąże się z opróżnieniem nagromadzonego nasienia. t

Spotyka się jednak przerwania i inne uszkodzenia normalnego przebiegu aktu płciowego, na skibek których dochodzi do znacznego, prawie przedorgastycznego podniecenia, jednakże bez przeżycia orgazmu. Ma to miejsce przy absolutnym lub względnie przedwczesnym ustaniu dopływu bodźców, powodującym brak zaspokojenia: nie dochodzi wtedy do psychicznego i cielesnego rozładowania, a napięcie utrzymuje się nienormalnie diugo. '

Zanim przejdziemy do omawiania wewnętrznych narządów płciowych, warto zwrócić uwagę na parzyste twory, leżące na głębokości ok. 1-1,5 cm po obu stronach sromu i wejścia do pochwy oraz blisko jej ścian. Mam tu na myśli opuszki przedsionka (bulbi vesi/bułij. Składają się one z tkanki gąbczastej z obfitą zawartością naczyń krwionośnych, dzięki cze- mu pęcznieją pod wpływem podniet seksualnych (związanych z miejscowym dotykiem lub natury psychicznej), podobnie jak dzieje się to z powyżej opisaną tkanką łechtaczki. Przednie zakończenia opuszek zwężają się silnie i spotykają na wysokości kąta łechtaczki. Od tyiu promień ich jest większy, tak że opuszki (w nie napęcznialym stanie) są ok 0,5-1 cm grube i I-1,5 cm szerokie: długość ich wynosi 3-5 cm. Tylny koniec jest zaokrąglony. Opuszka pokrywa od boku i góry gruczoł Bartholiniego, oraz sięga aż do tylnej ściany pochwy. Jej dolny brzeg leży u podstawy dużej wargi sromowej, natomiast wewnętrzny brzeg graniczy z maią wargą sromową, a od tyiu z boczna ścianą pochwy. Obydwa ciała jamiste opuszeu tworzą razem w ten sposób podkowę otaczającą przedsionek pochwy i wejście do pochwy. Otwór tej podkowy skierowany jest ku tyłowi.

O tym, gdzie leży określona w powyższy sposób granica wydolności, nie naruszająca zdrowia oraz możliwość znoszenia przez kobietę bodźców i reagowania na nie bez szkody dla organizmu, decyduje konstytucja kobiety i jej temperament, obecność chorób la zwłaszcza obniżających odporność psychiczną), zmęczenie z innych powodów, a w końcu pewne wpływy zewnętrzne, do omawiania których jeszcze powrócimy.

Przy równoległym położeniu ciał, pochwa i członek nie mają w tym ułożeniu (tak jak w pozycji pierwszej) takiego samego kierunku. Pochwa przebiega ukośnie od dołu i zewnątrz ku górze i do wewnątrz: członek, licząc od jego nasady, przebiega ukośnie od góry ku dołowi. Różnica tych kierunków jest tak znaczna, że spółkowanie w tym ułożeniu tylko wtedy może przebiegać dobrze, gdyż róż- niea ta zostanie zmniejszona. Jeśli do tego nie dojdzie, to nie tylko niemożliwe jest głębokie wprowadzenie członka do pochwy, lecz łatwo wyślizguje się on z pochwy przy wykonywaniu ruchów frykcyjnych. W praktyce najczęściej udaje się wystarczająco wyrównać tę różnicę wówczas, gdy kobieta unosi lędźwie. Nachylenie miednicy wydatnie się przez to zwiększa, natomiast zmniejsza się. kierunek pochwy ku górze, co powoduje równoczesne przesunięcie do lyłu i ku górze sromu i wejścia do pochwy. Łącznie ze zmienionym położeniem luku łonowego z reguły wystarcza to do zapobiegnięcia nagłemu wypadaniu członka z pochwy: umożliwia też głębsze jego wnikanie. Wypadanie członka zostaje wydatnie utrudnione wtedy, gdy kobieta zwiera uda i ściska je, co zwiększa również bodźce związane z tarciem.

Obecnie należy sobie uprzytomnić uprzednio wspomnianą możliwość, że stosunek płciowy odbywający się w tym czasie może bezpośreclnio spowodować pęknięcie pęcherzyka. Dalej należy również pamiętać o omówionym poprzednio rozdziale, dotyczącym istnienia korzystnych dla plemników' warunków życiowych w pochwie (mniejsza zawartość kwasu, która sprzyja czynnościom plemników). W’ końcu należy rozważyć, jakie zmiany w narządach płciowych oraz w całym organizmie, związane z owulacją, umożliwiają zapłodnionemu jaju najlepsze warunki prawidłowego rozwoju. Wtedy dopiero zrozumiemy, w jak doskonały sposób natura pozwala na wzajemne zazębianie się tych zjawisk, aby osiągnąć sw’ój cel, tj. rozmnażanie się, oraz związane z nim utrzymanie gatunku.

Ciało jamiste cewki moczowej jest w swej części środkowej najdłuższej tworem stosunkowo cienkim, obejmującym cewkę moczową. Tworzy ono część prącia, która przy jego zwisaniu zwrócona jest w stronę przedniej ściany moszny (scrotum, zakreskowane liniami poziomymi, nr 16). W części tylnej jest ono znącznie grubsze i tworzy wspomnianą część członka niewidoczną, lecz wyczuwalną pod podstawą moszny, znaną pod nazwą: opuszka cewrki (bulbus urelhrae). W części przedniej członka ciało jamiste cewki moczowej nagle rozszerza się i tworzy żolądż fgJans penis, również zakreskowane poziomymi liniami, nr 26), która – otaczając ciała jamiste prącia – tworzy przednią jego część, zwaną końcem prącia. Ciało jamiste żołędzi ma szczególną nazwę: corpus caverno- «im glanclis. Ciaio jamiste cewki moczowej wraz z ciałem jamistym żołędzi oraz ciała jamiste prącia są silnie ze sobą połączone, tak że praktycznie tworzą jedną całość: jako całość też reagują one na bodźce,