W ujściu macicy zwykłe widoczny jest przezroczysty czop śluzowy składający się z gęstego, zasadowo reagującego śluzu, który wydzielany jest przez gruczoły błony śluzowej szyjki macicy. Od nazwiska autora, który go opisał, nazywa się cjo czopem Kristellera, a w ,,żargonie” lekarskim zwany jest krótko „Kristeller”. Służy on jako pewnego rodzaju zamknięcie jamy macicy. Poza tym w czasie spółkowania lub bezpośrednio po nim ma on zadanie ułatwienia wnikania plemników do macicy. Sposób, w jaki się to dzieje, omówimy później. Czop śluzowy przyczepiony jest zwykle tak mocno do brzegów ujścia macicy i kanału jej szyjki, że usunięcie go napolyka duże trudności, lub jest wręcz niemożliwe.
Wróćmy obecnie do tabl. IT, aby dokładniej przyjrzeć się stosunkom topograficznym macicy. Przede wszystkim muszę podkreślić, że położenie tego narządu odtworzone na rysunku nie odpowiada ściśle istniejącym stosunkom rzeczywistym. Na rysunku macica leży nieco wyżej, tak że jej górna część wystaje ponad wejście do miednicy, podczas gdy w rzeczywistości mieści się ona w miednicy małej, a więc poniżej płaszczyzny wejścia do miednicy. Niedokładność rysunku wynika częściowo z chęci wyraźniejszego uwidocznienia powyższych stosunków na schemacie: głównie jednak jest ona wynikiem tego, że macica i pochwa przedstawione są na rysunku w takim położeniu i rozciągnięciu, w jakim znajdują się wtedy, gdy wzwiedziony członek tkwi w pochwie. Pochwa wydłuża się wówczas, a ściany jej ulegają rozsunięciu, natomiast część pochwowa macicy wraz z całą macicą zostają uniesione do góry.
Różnice między położeniem i ułożeniem macicy i pochwy w czasie spółkowania
Poza powyższym, w rzeczywistości, przy podanym na rysunku stopniu wypełnienia pęcherza w pustej pochwie, trzon macicy (corpus uleri) jest bardziej pochylony do przodu, leży na pęcherzu,- a kąt między trzonem macicy i jej szyjką jest przez to ostrzejszy. Mówimy wtedy o antyfleksji (przodo- zgięciu), w jakiej znajduje się macica w swym normalnym ułożeniu. Gdy tylko członek opuszcza pochwę, część pochwowa macicy przestaje być popychana ku górze oraz pociągana do przodu przez przednią ścianę pochwy: przyjmuje wtedy znowu położenie skierowane bardziej ku tyłowi, ujście macicy zwraca się bardziej do tyłu i przybliża się do tylnego sklepienia pochwy, stanowiącego zbiornik nasienia frecepia- culum seminis). Nierozciągnięla wówczas pochwa przesuwa się ku tyłowi, a jej ściana przednia znowu zaczyna przylegać do tylnej.
Tak wyglądają ważniejsze różnice między położeniem i ułożeniem macicy i pochwy w czasie spółkowania i gdy się ono nie odbywa. Na rysunku przedstawiłem te narządy mniej więcej w takim ułożeniu, w jakim znajdują się w czasie spółkowania – i to nie tylko dlatego, że te właśnie ułożenia interesują nas szczególnie z punktu widzenia „fizjologii małżeństwa”, lecz także dlatego, ze w ten sposób uzyskuje się bardziej przejrzysty obraz, który ułatwia zrozumienie omawianego tematu.
Z powyższego wynika, że macica (a wraz z nią pozostałe wewnętrzne narządy płciowe) mają dość znaczną ruchomość. Wskutek różnego rodzaju oddziaływań może ona zmieniać swoje normalne ułożenie. Poznaliśmy już jedno oddziaływanie, które unosi ją ku górze. Istnieją jednak oddziaływania, które przesuwają macicę ku dołowi (tłocznia brzuszna, którą uruchamia człowiek w różnych sytuacjach), które popychają ją ku przodowi (np. silnie wypełniona odbytnica), oraz’takie, które przesuwają ją ku tyłowi (przede wszystkim silnie wypełniony pęcherz). Macica podlega również sile ciążenia przy różnych ułożeniach kobiety. Nie chodzi przy tym tylko o ruchomość tego narządu jako takiego, lecz także o jego obroty dookoła różnych osi oraz o zmiany zachodzące we wzajemnych stosunkach trzonu do szyjki, Wielka liczba różnych, lecz wchodzących w zakres normy, ułożeń tego ważnego narządu uwidacznia nam, w jak labilnej równowadze znajduje się położenie wewnętrznych narządów płciowych.
Mimo wszystko narządy te ciągle wracają do swoich pierwotnych, normalnych położeń. W jaki sposób to się dzieje? Staje się to możliwe dzięki działaniu elastycznej muskuła- tury miednicy (tabł. III) oraz nieelastycznemu aparatowi więzadłowemu, który utrzymuje i wspiera narządy miednicy,
Leave a reply