Monthly Archives Lipiec 2015

Istnieje jedynie niewiele działań ubocznych związanych z zażywaniem pigułek. Najczęściej nie mają one poważnego znaczenia i zostają łatwo rozpoznane przez lekarza. Kobiety stosujące tę metodę antykoncepcji powinny poddać się uprzedniemu badaniu lekarskiemu oraz okresowym badaniom kontrolnym. Zdarzają się bowiem zaburzenia, głównie natury hormonalnej, które wywołują uczucie silnego znużenia i ogólne złe samopoczucie wskazujące, że należy zrezygnować z dalszego ich zażywania. Prawdopodobnie zaburzenia hormonalne odgrywają też pewną rolę u kobiet, u których pojawiła się Przy zachowaniu pewnych środków ostrożności (badanie lekarskie przed zastosowaniem pigułki) na ogół nie spotyka się poważniejszych zaburzeń, jednak wśród specjalistów istnieje na ten temat duża różnica zdań (przyp, red.). oziębłość seksualna w wyniku stosowania mieszanki gesta- genów i estrogenów.

Ponadto w położeniu tym, wskutek udostępni,cnego aż do granic możliwości wejścia do pochwy, członek wnika do pochwy aż do swej nasady przy i oku łonowym: nie jest to możliwe w żadnym innym ułożeniu. Jest to szczególnie ważne właśnie w przypadku istnienia rozszerzonej pochwy.

Najtrudniej przedstawia się sprawa w przypadkach o średniej pobudliwości. Bodźce działające na przednią ścianę pochwy i tylny brzeg wejścia dn pochwy podniecają kobietę zbyt silnie, aby spólkowanie mogło się zakończyć bez orgazmu, a jednocześnie zbyt slabu, aoy yo wywołać. W przypadkach Łych trzeba zrezygnować z wszelkich pobudzeń lub ze spólkowania w ułożeniu bocznym, albo – gdy już doszło do stanu podniecenia – spotęgować podniety. Można to osiągnąć w trojaki sposób: 1} przez zmianę wzajemnego ułożenia ciał i miednic umożliwiającą głębsze wmikanie członka do pochwy, wskutek czego dalsze miejsca stają się dostępne pobudzaniu, a łechtaczka słyka się z dolną powierzchnią członka: 2) przez wzmożenie intensywności ruchów trących członka i 3) przez równoczesne pobudzanie łechtaczki palcem (jest to wskazne zwłaszcza wtedy, gdy' zakazane są uprzednio wymienione rodzaje silnego pobudzania!.

Duża część plemników opuszcza pochwę wraz z wypływającym z niej nasieniem. Druga, ró-wnież duża część, ginie dość szjbko w pochwie, gdyż plemniki nie znoszą kwaśnej reakcji zawartości pochwy.

„Prceterea censeo, vulvn/n Sacratissimae Majestat is ante coitum diutius esse litiUanchim”. („Poza tym jestem zdania, że narządy płciowe Jej Najjaśniejszego Majestatu” – chodzi tu oczywiście o łechtaczkę – „powinny być przez dłuższy czas łechtane przed spótkowaniem1′). Tak brzmi zakończenie i istota rady, jakiej udzielił cesarzowej Marii Teresie jej słynny nadworny lekarz, Holender, van Swieten, gdy zapytała o przyczynę sw’ej początkowej niepłodności. Skutek, jaki odniosła jego rada jest powszechnie znany {lb dzieci!). Nie będę tu poruszał związków między oziębłością u kobiet, dyspareunią (bolesne stosunki) i niepłodnością, mimo że są one bardzo interesujące i ważne. Chciałbym jedynie podkreślić, że można by uniknąć wielu nieszczęść małżeńskich wynikających z pozornej oziębłości pici owej kobiety, gdyby lekarze przestali się krępować fałszywym wstydem i żle pojętą rezerwą oraz zaczęli wnikać w szczegóły techniczne pożycia seksualnego w małżeństwie. Dobrze byłoby też, gdyby nie obawiali się pruderii i udzielali pacjentce (a przypadki takie nie są rzadkie) rady, której odważy! się udzielić ich mądry i światły kolega „przesyconej” obyczajnością cesarzowej (patrz prawa ustanowione przez jej komisję obyczajową!).

Zastanów»my się teraz nad zagadnieniem. co właściwie dzieje się w żeńskich narządach płciowych podczas spólko- wania, a zwłaszcza w czasie orgazmu. Możemy się przy tym ograniczyć- jedynie do zmian zachodzących przy orgazmie, ponieważ reszta została już szczegółowo omówiona. Znamy więc wzmożone przekrwienie tkanek całego aparatu seksualnego, pęcznienie i obrzmienie ciał jamistych (curporu cavernosa), erekcję łechtaczki, wydzielanie gruczołów śluzowych przedsionkowych, rozchylanie się sromu, skurcze muskulatury ścian pochwy oraz różnych mięśni dna miednicy.

Łechtaczka, która uwidoczniona jest na tabł. II (nr 27, poprzecznie zakreskowana), przedstawia twór zgięty ku dołowi, który ściśle przylega do spojenia łonowego (symp/iys/s). Jest to narząd służący wyłącznie rozkoszy seksualnej. Odpowiednio do tego jest bogato wyposażona w nerwy czuciowe, które mają niezliczoną ilość zakończeń umieszczonych płytko pod powierzchnią żołędzi. Najbardziej wrażliwe jest miejsce łączące żoiądż z wędzidełkiem. Już najlżejsze dotknięcie tego miejsca – i zwłaszcza delikatne dotknięcie – wyzwala ogromne uczucia rozkoszy seksualnej.

Wokół popędu seksualnego, wyrażonego w postaci popędu do zbliżenia, krystalizują się najróżniejsze uczucia i myśli: tworzy się zespół psychiczny niezróżnicowanej miłości. Jest to jednak nic więcej jak tylko etap rozwojowy w życiu seksualnym pojedynczego człowieka. Uczucia miłości systematyzują się wcześniej czy później. Podczas gdy zespół psychiczny stałe powiększa swój zasięg i opanowuje coraz nowe grupy myśli, aż w końcu opanowuje potężną część wyobraźni, skojarzenia coraz silniej się utrwalają oraz zwracają w określonym kierunku. Obiekt miłości, początkowo wyobrażony tylko jakby w półśnie, przybiera kształt bardziej realny i osobisty: posłać idealna, która będzie darzona uczuciem miłości, zostaje modelowana przez psychikę.

Bowiem gra miłosna, kunsztownie przeprowadzona, daje pełnię rozkoszy nie mniejszą niż spółkowanie. W małżeństwie doskonałym zaś druga faza stosunku płciowego powinna być pielęgnowana i uznana za równie ważną, jak faza trzecia.

Dla kobiety, obok wyżej wspomnianych, bardzo ważnych momentów1 psychologicznych, oraz nie mniej ważnych opisanych uprzednio (zachwianie równowagi psychicznej w okresie menstruacji) należy wziąć pod uwagę następujące czynniki fizyczne: 1) zie samopoczucie, które odczuwa wiele kobiet podczas menstruacji {„niedyspozycja”): 2) istniejące przekrwienie narządów' płciowych, które wprawdzie prowadzi do wzmocnienia pragnień seksualnych oraz nasilenia rozkoszy, jednak może również powmdować przewrażliwienie, które powstrzymuje przed czynnościami seksualnymi: 3) przekrwienie powstające przy pobudzaniu narządów płciowych. Gdy czynnik ten naioży się na uprzedni (tj. oczywiście w czasie spół- kowania podczas miesiączki), przekrwienie macicy może być tak silne, ze przy istniejącej skłonności do nienormalnie silnego krwawienia rzeczywiście się ono pojawia – lub też pojawia się na nowo już po ustaniu krwawienia. Powalające w tych warunkach nadmierne krwawienie może czasem doprowadzić do przejściowych bólów, które mogą stawać się przewlekle, jeśli czynnik szkodliwy działa zbyt często, a kobieta wykazuje odpowiednią podatność: 4) pewna podatność na uszkodzenie tkanek, tak ze srom i pochwa łatwiej niż kiedykolwiek mogą ulec zranieniu podczas spółkowania. Przyczyna tej podatności tkwi głównie w rozpulchnieniu tkanek, powstającym wskutek przekrwienia, a zwłaszcza w następstwie ciągłego oddziaływania cieczy miesiączkowej. Znaczenie jej zaś – pomijając niebezpieczeństwo powstania wię-’ kszych pęknięć w pewnych warunkach (zaburzenia rozwojowe, brutalność: por. rozdział VI-1) – polega prawie wyłącznie na groźbie zakażenia, na które w większym stopniu niż zwykle narażona jest miesiączkująca kobieta: 5) obniżenie odporności na zakaźnie – ogólnej, a zwłaszcza miejscowej w zakresie narządów płciowych. Znaczenie tego wzrasta poprzez fakt, że większość zarazków znajduje w wydalinie miesiączkowej szczególnie korzystne podłoże dla swego rozwoju, wskutek czego szybko wzrasta ich ilość i zjadliwość. Dotyczy to zarówno tych bakterii, które już przedtem znajdowały się w narządach płciowych kobiety, jak i tych, które przedostały się do nich z zewnątrz podczas stosunku płciowego: 6) tendencja do zaostrzenia się w czasie menstruacji niektórycłi schorzeń, dotychczas przebiegających na pół skrycie. Jeśli zaś chodzi o stany zapalne narządów płciowych, zaostrzają się one po stosunkach płciowych.

Na tabl. II widać wyraźnie, że otrzewna schodzi na ścianę tylną macicy znacznie niżej niż na przednią, oraz że od przodu nie dochodzi do ściany pochwy, jak to się dzieje od tylu.